Seferi oruç, seferi bireyin (Yolcunun) yolculuk kilometresi, namazı kısaltmayı esas kılan bir mesafe kadar olur ise sefere güneşin doğuşundan önce başlayıp güneşin doğuşundan sonra seferilik hükümlerinin başladığı noktaya ulaşır ise oruç tutmama durumu olur. Eğer yolculuk süresi bir gün namazı kısaltmayı esas kılacak bir uzunluğa sahip değil ise oruç tutmamak caiz olmamaktadır. Bu iki durum üzerinde üç mezhep imamı birlik etmişlerdir. Sadece Hanbeliler ikinci bir şartta şöyle demişlerdir: Oruçlu kişi gündüz zevalden (Zeval: Güneşin gündüzün yarısından itibaren batmaya doğru dönmesi durumudur). Sonra da olsa kendi bulunduğu yerden çıkıp yolculuğa gider ise namaz kısaltmayı mübah kılacak bir mesafeyi gitmesi şartı ile orucunu açması caiz olabilir. Şafi meshebindekiler: Yolculuk süresi de oruç tutmanın caiz olma hali için üçüncü bir şart eklemişlerdir. Bu şart, bireyin sürekli yolculuğa çıkan biri olmaması halidir.

Yolculuğa sürekli çıkan kişinin oruç tutmama hali haram olur. Ancak seferdeyken oruç tuttuğu takdirde, teyemmümü gerektiren bir sebeple karşılaşacak olursa oruç tutmaması vacip olur. Ramazan ayında güneşin doğuşundan sonra yolculuğa çıkan kişinin, orucunu açması durumu haramdır. Aksi takdirde üç mezhep imamına göre kefaretsiz olarak orucunu kaza etmesi gerekir. Maliki meshebindekilere göre ise; yolcu bir kişi gece niyet ettiği orucunu gündüz açacak olur ise kendisine hem kaza hem kefaret vacip olmuş olur. Hanefi meshebindekilere göre ise; Gece oruca niyet eden yolcu kişinin gündüz orucunu açması haram olmuş olur. Açtığı durumda ise sadece kaza gerekir. Maliki meshebine göre ise; Yolcukişinin kendisine zor gelmediği takdirde oruç tutması erdemli bir davranış olarak kabul edilir. Hanbeli meshebindekilere göre ise; Yolcu kimselerin kendilerine zor gelmese bile oruç tutmamaları durumu sünnet, tutmaları hali ise mekruhtur.